جناب آقای قالیباف، سلام. خسته نباشید، روزهای سخت و تلخی را پشت سر می گذاریم. من هم مثل هر انسان و هر ایرانی قلبم مملو از غصه و اندوه است. هم وطنان فداکار و بی نام آتش نشان مان را از دست داده ایم و این یک سوگواری ملی است. دراین میان فرصت را مغتنم دانستم تا نامه ای برای شما بنویسم. نامه ای که شاید مدت ها پیش باید به شما نوشته می شد. حتما در خبرها دیدید و خواندید که آتش نشان ها و گروه های امداد، همکاران مسئول، فداکار و بی زبانی غیر از انسان داشتند که این روزها عصای دستشان شدند و در یاری رسانی و نجات جان انسان ها پابه پا و نفس به نفس آنها، اضطراب، حرارت آتش و تشنگی و ترس را تجربه کردند. این همکاران