حاصل تلفیق فضا و موقعیت فیلم های «سایه خیال» و «اون شب که بارون اومد» و فیلم خارجی «شماره 23» می شود هجویه ای ناخواسته به نام «چراغ های ناتمام».

فیلم در ابتدا کاراکتر بی هویت و بی دغدغه اش را با نام «جلال» معرفی می کند که مانند «حسین پناهی» در «سایه خیال» به دنبال راهی برای کشف شدن و کسب درآمد است، کتاب سفارشی قبول نمی کند، از ابتذال دوری می جوید و در رویاهای بچگانه ای به سر می برد؛ با این تفاوت که «جلال» نه در دهه 70 شمسی زندگی می کند و نه در تجرد روزگار را می گذراند، بلکه او دارای همسر و فرزند و پدری است جانباز و بار مسئولیتش از «حسین پناهی» خیلی بیشتر سنگینی می کند اما این سنگینی نه در طول فیلم دیده می شود و نه اصلادغدغه کاراکترش آسودگی خاطر نسبت به این مسئولیت است.