زندگی در آسایشگاه های سالمندی، یکی از ترس های هر کدام از ما می تواند باشد. همه ما بارها شاهد برنامه های تلویزیونی بوده ایم که در آن، از تنهایی تلخ سالمندانی حرف زده شده که اتفاقا صاحب فرزند و خانواده هستند، اما مشغله های زندگی و گاه کم مهری باعث شده، این گروه از سالمندان اغلب چشم انتظار دیدار اعضای خانواده خود باشند و دوران طلایی زندگی خود را در غم و افسردگی سپری کنند.

همه می دانیم که اعضای خانواده، بیشترین نقش حمایتی و مراقبتی از سالمند را بر عهده دارند و هیچ فرزندی دوست ندارد؛ پدر و مادری را که تکیه گاه او در زندگی بوده اند، روانه خانه سالمندی کند اما دگرگونی های زندگی مدرن نه تنها ارزش هایی همچون مراقبت از سالمند در منزل را با چالش مواجه کرده بلکه مشکلات ناشی از مراقبت از سالمندان نیز موجب شده تا برخی، آسایشگاه را بهترین راهکارمراقبت از سالمندشان بدانند.