ایران یک کشور معدنی است که برای استفاده از پتانسیل ذخایر معدنی خود به سیستم حمل ونقل خاص نیاز دارد. به رغم رشد در زمینه توسعه حمل ونقل در سال های پس از انقلاب، برای حمل کالاهای خاص نظیر مواد معدنی، سرمایه گذاری و برنامه ریزی تخصصی انجام نشده و کالاها و مواد معدنی از شاهراه های اصلی کشور که محل تردد مسافران است، حمل می شود که تبعات و خطرات خود را دارد.

در سال 1392، حدود 355 میلیون تن مواد معدنی در کشور تولید شد که بنا بر سند چشم انداز افق 1404 با حداقل رشد 7 درصد سالانه، این میزان باید به حدود 700 میلیون تن برسد که هم راستای آن باید سرمایه گذاری و برنامه ریزی در حوزه حمل ونقل مواد معدنی نیز انجام شود.