انتخاباتی دیگر در راه است و دور جدیدی از وعده های انتخاباتی آغاز شده است. یارانه نقدی باز هم نقش اول این وعده ها را بازی می کند. برخی داوطلبان نیز در رقابتی حراج گونه هر روز از پرداخت رقم های بزرگ تری برای یارانه در صورت پیروزی در انتخابات ریاست جمهوری ماه آینده خبر می دهند. اولین بار بحث پرداخت یارانه های نقدی در دولت نهم و با وعده آوردن پول نفت بر سر سفره مردم مطرح شد. پس از کش و قوس های فراوان و استفاده های گوناگون از این طرح در انتخابات دوره دهم، در نهایت از آذرماه سال 1389 اولین مرحله از یارانه ها با مبلغ 45 هزار و 500 تومان توزیع شد. تعهد سنگینی که دولت بر دوش گرفته بود، خیلی زود آن را با دردسر بزرگی مواجه کرد.

میزان درآمدهای حاصل از حذف یارانه های انرژی بسیار کمتر از مبلغی بود که دولت هر ماه باید به حساب سرپرستان خانوار واریز می کرد. انتخابات سال 92 بار دیگر مجالی را برای وعده های یارانه ای فراهم کرد، به طوری که دولت دهم برای حمایت از کاندیدای مورد نظر خود پیش از تایید صلاحیت ها وعده افزایش یارانه تا 120 هزار تومان و 200 هزار تومان را می داد. با روی کار آمدن دولت روحانی بسیاری از کارشناسان و اقتصاددانان منتظر اتخاذ تصمیمی قاطع برای حذف این طرح و محدود کردن یارانه ها به دهک های پایین درآمدی بودند. در همین راستا دولت یازدهم بسیاری از افراد دهک های بالای درآمدی را از گرفتن یارانه حذف کرد و در مقابل به یارانه افراد تحت پوشش کمیته امداد و بهزیستی افزود. حال در آستانه دور دوازدهم انتخابات ریاست جمهوری بار دیگر وعده پرداخت یارانه و این بار با مبلغی بالاتر -250 هزار تومان در ماه- از سوی برخی افراد مطرح شده است. این در شرایطی است که طی سال های اخیر مقامات اقتصادی بارها از مشکلات خود برای تامین یارانه های 45 هزار تومانی گفته اند. پرونده امروز باشگاه اقتصاددانان تحلیل کارشناسان اقتصادی را درباره وعده های یارانه ای و امکان علمی و عملی پرداخت آن ارائه می کند.