به تازگی دو مجموعه شعر از بهروز گرانپایه با عناوین «شعله در باران» و «ترانه های تنهایی» توسط نشر سرو سیمین منتشر شده است. اگرچه گرانپایه بیشتر به عنوان روزنامه نگار شناخته می شود، اما شعرهایی که او در این دو مجموعه منتشر کرده نشان می دهد که او شناخت خوبی از شعر معاصر ایران دارد و تاثیر این شناخت در شعرهای او دیده می شود.

«شعله در باران»، مجموعه ای است که حدود سی شعر را دربر گرفته که در سال های مختلف سروده شده اند. اولین شعر این دفتر با عنوان «تنهایی» در اسفند 1366 سروده شده و آخرین شعر مجموعه نیز مربوط به 6 اسفند 1390 است. در یکی از شعرهای این مجموعه با عنوان «نیایش» می خوانیم: «از شعر/