شرق: آرام است، اما چشم هاش بی قرار... صورتش را از لنز دوربین فیلم بردار می دزدد و توی گوشم می گوید: «بنا نبود اینها از من عکس بگیرن ها». بند کیفش را توی دستانش می پیچاند، اول بند را دور یک انگشتش حلقه می کند، بعد انگشت سبابه دست دیگرش را داخل گره می کند، گره باز می شود و دوباره بازی را از سر می گیرد. قرار گذاشته ایم اسمش رعنا باشد؛ رعنای 23ساله که به صندلی چوبی دفتر فیلم سازی تکیه داده، می خواهد برای اولین بار در یک جمع درباره آزار و اذیتی که در 18سالگی از سه برادر دوستش دیده صحبت کند. رازی که هیچ کس از آن خبر ندارد جز خودش، دوستش و ما. رعنا می گوید: «خانه منیژه بودم، خانه شان دو تا کوچه بالاتر