اگر سینمای ایران در زمینه تولید فیلم های دینی و مذهبی دست پری داشت و چنته اش انباشته از آثاری باکیفیت، جذاب، ماندگار و البته هم شان و شایسته این موضوعات بود، آن وقت شادی و شیرینی اعیاد شعبانیه و مناسبت های فرخنده ای چون ولادت حضرت امام حسین(ع)، ولادت حضرت ابوالفضل العباس(ع) و ولادت حضرت امام زین العابدین(ع)، به مذاق سینمادوستان شیرین تر از اینها هم می شد.

اما متاسفانه به دلایل مختلف، مشکلات تولید و اکران در این عرصه همچنان باقی است و همت چندانی هم برای برطرف کردن همیشگی آنها وجود ندارد. درحالی که از بخش های فرهنگی و هنری کشور پرچمدار نظام دینی و اسلامی در جهان انتظار می رود برنامه ریزی و سازوکار مناسب و حمایتی در این خصوص وجود داشته باشد تا حب و علاقه و ارادت فیلمسازان اهل دل و متعهد به اهل بیت و بزرگان دینی و موضوعات مختلف مذهبی برای قصه گویی و فیلمسازی، سرد نشود و هر ساله شاهد خروجی های چشمگیر و پرمخاطبی در این زمینه باشیم. به عنوان مصداق و مرتبط با این اعیاد، باید به فیلم «رستاخیز» ساخته احمدرضا درویش، کارگردان خوب کشورمان اشاره کنم که با وجود رنج و تلاش بی چشمداشت او و همراهانش، پس از چند سال از ساخت همچنان بلاتکلیف است و موانع سر راه اکران آن هنوز برطرف نشده. امیدواریم با تعامل و تفاهم، «رستاخیز» به سلامت به اکران برسد و مردم ایران این اثر را هم به خاطرات اندک خود از سینمای دینی اضافه کنند. این درحالی است که فیلم چند نوبت در عراق به نمایش درآمده و مردم آنجا بهتر و بیشتر از هموطنان خودمان، یک فیلم دینی تولید ایران را دیده اند! نمونه موفق فیلم «محمدص» ساخته مجید مجیدی در تولید و اکران بی حاشیه نشان می دهد، می توان با قدم برداشتن اصولی و تعاملاتی گسترده از مراحل اولیه شکل گیری اثر، راه را برای ساخت و اکرانی موفق هموار کرد و جلوی تبعات ناخواسته بعد از ساخت و هنگام نمایش را گرفت.