این روزها، با پایان یافتن فرآیند انتخابات و فروکش کردن تب انتخاباتی، مباحث عمدتا به سمت به سوی تشکیل کابینه دولت دوازدهم و گمانه زنی های پیرامون آن، سوق یافته است و بر همین قیاس بحث تعیین تکلیف وزیر آموزش و پرورش هم، در میان فرهنگیان، بحث داغ این روزهاست.

دو رویکرد جداگانه در این مقوله قابل تصور است: تثبیت وزیر و تغییر وزیر و برای هر یک از این دو حالت هم می توان حالت های مطلق یا نسبی و مشروط دیگری تصور کرد.

مسلما در دنیای متغیر کنونی و به ویژه در سپهر گفتمان سیاسی و اجتماعی، نمی توان در باب یک مساله، به طور مطلق اظهارنظر کرد و اگر هم چنین اظهارنظری انجام گیرد، نمی تواند خالی از اشکال باشد اما گفتمان مبتنی بر نسبیت و شرایط و قواعد ایجاد تغییر یا تثبیت در یک مجموعه، اغلب می تواند به اقناع ذهن مخاطبان بیشتری دامن بزند تا مطلق نگری صرف!