از آنجا که دانش و فرهنگ، میراثی بشری و متعلق به تمامی جهانیان است و هر یک از ملت ها، دانشمندان و سازمان های علمی در سراسر جهان، می توانند نقشی مهم و مثال زدنی در عرصه گسترش علم و فرهنگ بر عهده

داشته باشند، ضرورت «توسعه همکاری های علمی بین المللی» روشن می شود.بررسی اظهارنظرها و انتقادات بسیاری از اهل علم، دانشگاهیان و پژوهشگران درباره رشد صرفا «کمی» دانشجویان و مقاطع مختلف آموزش عالی در کشور، طی دو دهه اخیر، مشخص می کند که شاید برخی از سیاستگذاران و مسئولان کشور، «دانشجو شدن» و «دانشجو ماندن» را نوعی «اشتغال» ارزیابی می کنند، در حالی که در یک کشور توسعه یافته، دانش آموختن و دانشجویی، مقدمه ای برای ورود به بازار کار و نه هدفی غایی است.