داستان «مرد شوخ» روایتی خیالی- واقعی از جوانی ماجراجو است که در اواخر دهه سی خورشیدی به ایران و به شهر شیراز می آید تا در دانشگاه معروف و پررونق شهر در آن سال ها، به تدریس زبان انگلیسی بپردازد. برخلاف ادعای راوی داستان یا همان آرچی بلیکر به آماتوربودنش در حرفه تدریس که فرصت طنزپردازی های بی شماری را در سراسر داستان به وجود آورده است، به نظر نمی رسد او با داشتن مدرک کالج، توانسته باشد در شهرهای مختلف اروپائی به تدریس بپردازد حتی آن طورکه خود می گوید به دلیل «هجوم توجیه ناپذیر اروپائی ها برای یادگیری زبان انگلیسی». داستان در دو بخش شرح حال راوی را بازگو می کند. بخش نخست به دوران زندگی فلاکت بار