وقتی از اصلاح طلبی سخن می گوییم، در واقع از نوعی مدل تغییر گفته ایم که حداقل واجد سه ویژگی مبتنی بودن بر خواست اکثریت، تدریجی بودن و مسالمت آمیزبودن باشد و با همین تعریف، در یک ساختار سیاسی طیفی از کنش های سیاسی از سازش و گفت وگو با مخالفان مانع اصلاحات تا اعتراضات مدنی غیرساختارشکنانه را دربر می گیرد. هرچند در مقیدکردن رفتارهای اصلاح طلبانه به قید چهارم قانونی و در چارچوب قانون بودن اختلاف نظر وجود دارد؛ اما به نظر می رسد حداقل در مقطع کنونی، هرگونه فعالیت اصلاح طلبانه برای امکان پذیری و یافتن فرصت استمرار، باید حرکت با لحاظ قید چهارم (قانونی بودن) را نیز بپذیرد. بر این اساس، به نظر می رسد