اروین، با جلیقه و عینک و موهای فر، با حرکاتی عجیب و منقطع، رو به تماشاچیان سخن می گوید و آنها را به مدرسه ای، در گذشته اش، دعوت می کند و فرومی ریزد؛ فروریختنی که حاصل از آینده این مدرسه است و در رفت وبرگشت های زمانی معنایش را منتقل می کند. به مدرسه ای می رویم که معلمی به نام هکتور، دانش آموزان را به توداری و درون ریزی تشویق می کند. در مقابل اروین، که به گفته مدیر، دانش آموخته آکسفورد است آمده تا پسران تاریخ را برای آزمون دانشگاه آماده کند و راز این پیروزی را در رد کردن واقعیات و به سوال کشیدن هر حقیقتی می داند. دانش آموزان میان این طناب ها کشیده می شوند و رویای کمبریج و آکسفورد را در سر می پرورانند.