این جایزه صلح نوبل که بشدت ماهیت غربی آن بر همگان روشن شده و کاری بجز مکیدن خون مظلومان هم ندارد (جوگیر شدم!) این روزها مشغول جایزه دادن به افراد مختلف است. یکی از کسانی که بنده حتما پیشنهاد می کنم به او جایزه صلح نوبل را بدهند رهبر کره شمالی است (اون وقت رفتن جایزه رو به یه شرکت خصوصی دادن!) ببینید مردم ژاپن همینطوری داخل شرکت ها و اداره هایشان نشسته اند و با بقیه نان و ماست شان، برق تولید می کنند، ناگهان یک موشک هسته ای از بالای سر آنها رد می شود. پس از این اتفاق دبیرکل سازمان ملل طبق معمول ساعت هشت صبح یک ابراز نگرانی در مورد کره شمالی بیان می کند، یعنی برنامه ایشان به این صورت است که صبح ها بیدار می شوند، ورزش می کنند، صبحانه می خورند، یک ابراز نگرانی از پیش تنظیم شده نسبت به شبه جزیره کره انجام داده و به سازمان ملل می روند. رهبر کره شمالی هم بعد از فرستادن موشک با بلندگوی میوه فروشی به سمت ژاپن فریاد می زند: «کسی چیزیش نشد که؟! چه حیف! قول میدیم دفعه بعد دقیق تر نشونه گیری کنیم!»

بنابراین بنده توصیه می کنم که جایزه صلح نوبل را به کیم جونگ اون بدهند، شاید هر روز صبح که از خواب بیدار می شود، چشمانش در چشم جایزه نوبل بیفتد و کمی خجالت بکشد.البته بعید نیست که جایزه صلح نوبل تحت تاثیر «اون» قرار گرفته یا از ترس اینکه داخل قفس سگ ها بیفتد به کیم بگوید: «چرا آدمارو نمیذاری رو موشکا؟! چرا آدمارو نمیذاری رو موشکا؟!»

به هرحال جایزه صلح نوبل به آدم هایی رسیده که صلح طلب بودند و خطری برای جهانیان نداشته اند و جایزه را روی دیوار اتاق شان قاب کرده و مشغول کارهای تحقیقاتی و این قبیل ننربازی ها شده اند. اما بهتر بود امسال روش جدیدی اتخاذ می شد و این جایزه را به کسانی می دادند که تهدیدی برای آرامش جهانیان هستند و رسما آرامش دیگران را می خراشند.

امیدواریم این بار جایزه صلح نوبل که در بخش ادبیات به ایشی گورو جایزه می دهد، حداقل مسئولان برگزارکننده مراسم یک کارت صدآفرین هم برای کیم جونگ اون بفرستد تا خدای ناکرده عصبانی نشده و موشک ها را نیم متر پایین تر تنظیم نکند.