سال های جنگ بود، شاید سال 62، شورای نویسندگان و هنرمندان از تعدادی نقاش از جمله من دعوت کرد تا تابلوهایی با موضوع جنگ را برای نمایشگاه هایی در شهرهای شمالی کشور ارائه دهند. بعد از مدتی خبر دادند اشخاصی به این نمایشگاه حمله و این آثار را پاره کرده اند.

دهه 60 بود، آقای عباس کاشی که خطاط بود، رئیس موزه هنرهای معاصر هم بود، آدمیزاد شریفی هم بود. از من خواست اثری را برای نمایش به موزه بدهم. کار بزرگی (سه لت) برای موزه فرستادم. پس از نمایشگاه به موزه رفتم تا اثرم را پس بگیرم. آقای کاشی نبود، گفتند رئیس موزه آقای حسینی هستند. به دفترش رفتم و گفتم برای بردن تابلو آمده ام. گفت: از کجا که این تابلو مال شما باشد. گفتم: امضای من زیر آن تابلو است.