فریور خراباتی

قصه شبکه های فارسی زبان ماهواره ای که بدون هیچ خلاقیتی در برنامه سازی همچنان یک کراوات کلفت می زنند و مردم را «روی ایر» می آورند، قصه کمدی است که باعث می شود آنچه که در یکی از این برنامه ها می گذرد را عینا برای شما اینجا بنویسیم؛

آریا وطن زاده کوروش آبادی: سلامی به درشتی البرز و درازی زاگرس، سلام ایرانی، سلام به کوروش کبیر و داریوش عزیز با اون آهنگ برادرجان، همونطور که دیدید روز جمعه تمام ادارات به نشانه اعتراض تعطیل بودند.نخستین تماس تلفنی امروز رو پاسخ می دیم!

ناشناس: سلام به رئیس جمهوری آینده کشور، خواستم بگم تو عشقی!

آریا وطن زاده کوروش آبادی: دوست عزیز ببین نکنید تملق هم حدی داره، من و امثال من دنبال پست و مقام نیستیم، من تهش بخوام نخست وزیر بشم!

ناشناس دو: سلام خدمت دکتر کوروش آبادی، جسارتا من الان توی مترو هستم، راهنمایی کنید چه اعتراضی می تونم بکنم به این وضعیت؟!

آریا وطن زاده کوروش آبادی: چند وقته حموم نرفتی؟!

ناشناس دو: الان حضور ذهن ندارم!

آریا وطن زاده کوروش آبادی: خب همین نشون می ده معترضی اول به حمام! دوم به وضعیت مترو و کشور، الان همین که تو توی واگن هستی خودش یه جور اعتراضه که از طریق بینی به مغز بقیه مسافرها و سران مملکت می رسه! فقط سعی کن چند تا ایستگاه دورتر پیاده بشی.

ناشناس سه: سلام آریا جون، من می خوام به معترضین اجتماعی کمک مالی کنم، چه کار کنم؟!

آریا وطن زاده کوروش آبادی: درود بر شرف تو هموطن! الان ناصر داداش من توی جاده بوئین زهرا تسمه دینام پاره کرده، هفتصد تومن بریز به کارتش، تا یکی از همراهان ما به خاطر هفتصد تومن از مسیر اعتراض خارج نشه!

ناشناس چهار: آریا جان شما کی می رسید ایران؟!

آریا وطن زاده کوروش آبادی: بالای صفحه سمت چپ زدیم، شش روز دیگه اسکادران من وسط میدون شهیاد می آد پایین!

ناشناس: می شه یه لطفی بکنی؟! من یه مادر مریض توی ایران دارم، یه پلاستیک قرص و دارو دارم، می تونی بهش برسونی؟!

آریا وطن زاده کوروش آبادی: حتما، به یکی از خلبان های اف14 می سپارم به دستش برسونه.خب دیگه به پایان برنامه رسیدیم، ایران آباد، ایران سربلند، شات داون فراموش نشه.