روزنامه نگارها که هنوز هم فلان...، دخترها که بروند ورزشگاه فلان...، فیلترینگ اینترنت که فلان...، وزیر علوم هم که فلان...، دانشجوها هم که دیدند وزیر هست فلان شدند فلان...، وضعیت مجوز کتاب هم که فلان...، مطبوعات هم که درباره فلان فلان اما اگر درباره فلان بنویسند فلان...، پرونده های فساد اقتصادی که کلا فلان...، داداش فلانی و داداش فلانی هم فلان اما داداش ما فلان...، اوضاع موسسات پولی که مردم را فلان، کماکان فلان...، بانک ها هم که معلوم نیست فلان یا رسما فلان، اما سودی که می گویند می دهند فلان...، وضعیت ایجاد شغل که فلان و جوان های فلان دربه در فلان...، آلودگی هوا هم فلان...، ترافیک هم فلان...، ممانعت از ساخت خودروی فلان به اسم خودروی ملی که بلای جان مردم نشود فلان هم که فلان...، حتی کلاه قرمزی و پسرخاله هم توی تلویزیون فلان و اگر قبلا تلویزیون تقریبا فلان، اما الان کلا فلان...، سپنتا نیکنام هم که بعد از چهار سال نمایندگی یکهو شد فلان...، تراکم فروشی فلان...، سیاست خارجی فلان...، سیاست داخلی فلان...، اقتصاد به صورت کلی فلان...، اجتماع بیش از فلان هم از دم فلان...، کارگرهای اخراجی جلوی فلان می شوند فلان...، مناظره برگزار کرده توی تلویزیون دوتا موافق فلان با هم صحبت می کنند درباره مخالفت با فلان و جفتشان را هم قانع می کنند هم فلان...، الان هم نمایشگاه مطبوعات برگزار کردند فلان...، مطبوعاتی خاک خورده از دم فلان...، معاون های شهردار پیش که دم انتخابات بود فلان، الان شدند رئیس فلان...، آقای ظریف هم پا شده رفته دیدار فلان...، این وسط خود رئیس جمهور کلا یادش رفته که ماها فلان به همین خاطر اصلا انگارنه انگار که فلان...، با این وضعیت فلان، یکی مثل من که نه از این ور فلان، نه از آن ور فلان، کلا می شود فلان فلان...، حالا من فلان فلان شده فکر می کنم ستون می نویسم روزانه که بشود فلان، بعد

می بینی شدی فلان....

خلاصه به صورت مبسوطی فلان.

حالا با این بساط طوری شده که دنبال شماره تلفن آقای رئیسی و قالیباف می گردم زنگ بزنم حلالیت بطلبم. ولله ما اگر می خواستیم برنامه های این دو عزیز اجرا شود، به این عزیز رای نمی دادیم. الکی آن دوتا را هم با خودمان بد کردیم.