در سال های اخیر، به ظرفیت های جوامع بحران زده برای «بازگشت به وضعیت عادی» یا بازسازی و بازیابی جوامع آسیب دیده با استفاده حداقلی از کمک های خارجی، توجه زیادی شده که این موضوع باعث ایجاد تغییراتی در فرهنگ و ادبیات کاهش خطرات شده و رویکرد تاب آوری را به جای آسیب پذیری، مورد تاکید خاص قرار داده است. مولفه های «آگاهی، دانش و مهارت»، «سرمایه اجتماعی» و «سلامت» بیشترین اهمیت و سهم را در پیش‎بینی تاب آوری یک جامعه دارد. سرمایه اجتماعی به عنوان یک مفهوم فرارشته ای در چند دهه اخیر درتحلیل های اجتماعی و اقتصادی در مورد توسعه جوامع مطرح شده و به نقش ساختارهای اجتماعی محلی از قبیل روابط متقابل، نهادهای