سال ها بود که فرهنگستان زبان فارسی به تنهایی بار ابداع و اختراع واژه های جدید را به دوش می کشید و به صورت مستقیم همکاری دو طرفه ای با طنزپردازان سراسر کشور داشت، یعنی آنها واژه می ساختند، ما واژه را عینا و بدون هیچ تغییری در ستون های طنز می نوشتیم و شما به آنها می خندیدید! البته توی زندگی واقعی و مکالمات روزمره هم خیلی کاربرد داشتند،مثلا بنده برای عروسی برادرم به یک مغازه رفتم تا کت و شلوار و وسایل جانبی بخرم، در نتیجه به فروشنده گفتم: «یه وسط جمع دو سر پف هم محبت کنید...» که قصد داشتند با پلیس 110 تماس بگیرند که با وساطت کسبه پاساژ بی خیال شدند و رهایم کردند! اصلا شما به یک رستوران بروید و به جای«پاستا»، «خمیراک آل فردو» سفارش دهید و به جای «دسر» به آنها بگویید: «پی غذا چی دارید؟!» واقعا نباید برای تان بیایند؟(جفت پاها!).یعنی این واژه ها به قدری در مردم نفوذ کرده اند که در حد فحش با آنها برخورد می شود. مثلا الان به گفته فرهنگستان زبان در تمام شهرهای کشور باید«فلافل خویش یار!» داشته باشیم اما همه جا نوشته اند «فلافل سلف سرویس!» که البته بهتر است«فلافل تا جایی که جا داره پر کن» صدایش بزنیم! حالا آشپز ما دو تا شده و در یکی از استان های کشور هم تغییر نام برخی اصطلاحات و کلمات آغاز شده است که اتفاقا از منظر طنز نسبت به فرهنگستان زبان، دست بالاتر را هم دارند. این بزرگواران که این روزها در تلاشند که نام باشگاه فوتبال سیاه جامگان را تغییر دهند، اصلا بعید نیست که پس فردا به باشگاه بارسلونا نامه زده و به آنها بگویند که نام شان را از«بارسلونا» که یک اسم غرب زده است به«آبی و اناری پوشان معنوی پسند و دستم باران!» تغییر دهند. اصلا نام«لیگ برتر فوتبال ایران» هم اشکال دارد و حتما و باید بزودی با عنوان«تیم گان برابری پاشوت پارس نشینان» برگزار شود.