پاسکل-آن برو1 در مقدمه «کار سوگواری»2-کتابی مشتمل بر چهارده سخنرانی از ژاک دریدا در مراسم تدفین دوستانش - به نکته مهمی اشاره می کند؛ او می نویسد: «یکی همواره باید پیش از دیگری برود. ژاک دریدا در سیاست دوستی نشان می دهد که این قانون دوستی است و در نتیجه قانون سوگواری. یک دوست همواره باید پیش از دیگری برود؛ یکی از آن دو باید قبل از دیگری بمیرد. و هیچ دوستی بدون این احتمال که یکی قبل از دیگری و احتمالا درست در مقابل چشمانش خواهد مرد در کار نیست. چون وقتی دو دوست با هم یا در یک زمان می میرند هم دوستی شان، از همان اول، با این احتمال شکل گرفته که یکی از آن دو مرگ دیگری را خواهد دید، و در نتیجه، زنده ماندن می ماند برای خاک سپاری،