محمدبن عبدالله(ص) شخصیتی است ویژه که در تاریخ بشری نیز هویتی ویژه را بنیان نهاد؛ هویتی که جهان و تمدنی نو ساخت و انسانی دیگر آرزو داشت. انسان محمدی(ص) انسانی سخت دست نیافتنی بود، چرا که متخلقی خردگرا و متعقلی اخلاق گرا بود. این عزیز بیش و پیش از هر چیز، به دو مقوله مهم اهتمام می ورزید: اخلاق گرایی و خردگرایی؛ دو گوهر عزیزی که در جهان اسلام آورده اند. انسان تراز اخلاقی: اهتمام محمدبن عبدالله(ص) به اخلاق گرایی را می توان در سیره عملی ایشان که پیشاوحی است و در آموزه های پساوحی او به خوبی دید. ایشان پیش از وحی در میان جامعه خویش چنان جایگاه اخلاقی ای داشت که به انسانی امین شهرت داشت و فردی معتمد