تحصن فارغ التحصیلان دانشگاه صنعت نفت در اعتراض به آنچه سرباززدن وزارت نفت از استخدام آنان «عنوان» می شود، سوژه داغ این روزهاست. اصولا ذهن ناخودآگاه در هر رویدادی که «اعتراض قشر دانشگاهی» را در ضمن داشته باشد، اعتراض را «بحق» قلمداد می کند، بی آنکه از زوایای پنهان –یا به عبارت بهتر، پنهان شده در هیاهوها- آگاه باشد. در اتفاق اخیر هم داستان به آنجا رسیده است که برخی رسانه ها و بعضی نمایندگان محترم مجلس، – شوربختانه- بر آتش این اعتراضات می دمند و خود را با آن همدل و همراه می کنند. البته، می توان درک کرد! همراهی با اعتراض های دانشجویی – بی تحقیق درباره صحت مدعاها- همواره «لایک خور» خوبی دارد؛ اما شاید بد نباشد قبل از هرچیز درباره این ماجرا از خود چند سوال ساده بپرسیم و در پی پاسخ آن باشیم.