خصومت من با ریاضیات سابقه ای دیرینه دارد. موضوع به حدود 40 سال قبل برمی گردد؛ زمانی که من دانش آموز سال دوم دبستان بودم و نتوانستم نمره قبولی در درس ریاضی بگیرم و از تک ماده استفاده کردم. این تنها شکراب بین من و ریاضیات نبود. باز هم نمرات درخشان دیگری در سال های بعد در درس های مرتبط با ریاضی مثل هندسه و جبر کسب کردم! هرچه بود من و ریاضی علاقه چندانی به هم نداشتیم. دقیق تر بگویم: من از ریاضی متنفر بودم؛ اما از احساس آن نسبت به خودم خبر چندانی نداشتم. بنابراین من آدم ریاضی کشیده ای هستم و به خوبی می دانم چطور ممکن است یک نفر با ریاضیات مشکل داشته باشد. همین برای آنکه به فکر چاره ای بیفتم، کافی بود.