برنامه های امسال روز دانشجو به قدری متنوع و جذاب بود که بنده هر لحظه منتظر بودم یک نفر روی صحنه برود و به دانشجویان عزیز بگوید:«یک دو سه... حالا از اینا از اینا...». یعنی امسال روز دانشجو فقط «جیم بی» دست دانشجویان نداده و نگفتیم: «حالا گوش کن چه مینوازه!». خصوصا در دانشکده های دانشگاه آزاد که در برخی نقاط کار داشت به شاباش می رسید و حتی یک دانشجو خطاب به رئیس دانشگاه اعلام کرد:«اگه اشکال نداره، من تولدم امروزه، همین جا جشن رو بگیریم!».خلاصه امسال جشن ها به جای«چالش محوری»، «فشفشه محور» بودند. اما متاسفانه تعداد اندکی از دانشگاه های کشور که البته انگشت شمار بودند از برخی چهره های باسواد دولت و جریان اصلاح طلبی که انگشت نما هستند، دعوت کرده بودند که برای دانشجویان سخنرانی کنند! ببینید این دیپلماسی لبخند با ما چه ها که نمی کند. آیا درست است که در روز دانشجو برای دانشجویان سخنرانی کنیم؟! بهتر نیست که یک شعبده باز بیاوریم و خرگوش از کلاهش برای دانشجویان بیرون بیاورد تا آنها به وجد بیایند و حالش را ببرند؟! لابد پس فردا هم می خواهید در کنار سخنرانی، همایش های علمی برگزار کنید و انجمن های دانشجویی راه بیندازید؟! پس شرم چه می شود؟! خجالت کجای ماجرا قرار می گیرد؟! دانشجویان بروند در انجمن های علمی شرکت کنند، چه کسی دابسمش ملت را تامین کند؟! بنده فکر می کنم(فکر کردن کار سختیه، می دونم!) که دانشجویان عزیز شرایط خوبی دارند و اصلا لزومی ندارد در روز دانشجو صحبت های جدی بکنند. بلرزانید و بچرخانید که فقط دو روز است دنیا! دانشجویان عزیز در طول سال زحمت ورشکست نشدن صنف «تخم مرغ فروشان» را که می کشند، مجبور هستند سالی دوبار امتحان بدهند، ثبت نام را که دیگر نگویم چه کار سخت و طاقت فرسایی است، آن وقت در روز دانشجو باید به جای موسیقی شش و هشت و نیناش ناش، اصلاح طلب ها بروند و برای شان سخنرانی کنند؟! بهترین دوران زندگی هر انسانی دوران دانشجویی اوست، بعد از اتمام تحصیل دانشجو تازه اول بدبختی هایش است.باید برود و دنبال کار بگردد که معمولا کارفرمایان به آنها یک لایک نشان می دهند و مرخص شان می کنند.در نتیجه دم غنیمت دانسته و شادا شادا شادا، روز دانشجو مبارک!