چراغ های سالن همایش که خاموش شد، فیلم کوتاه بر پرده نمایش افتاد. بازیگران آن تعدادی کودک کار ده تا 12 ساله بودند که دوربین، روایت مستند زندگی آنها را ثبت می کرد؛ رحمان، پسری ده ساله است که هر روز صبح از خانه بیرون می زند و در سطل های زباله دنبال ضایعات به دردبخور برای فروش می گردد. کریم هم 11 ساله است. او همراه خواهرش در کوره پزخانه کار می کند و ساعت ها، صدها قطعه آجر را به این سو و آن سو می برد. محل زندگی این کودکان در حاشیه تهران است. موسیقی انتخابی کارگردان در کوچه پس کوچه های باریک، خانه های قدیمی و کپرها، جوی های مملو از فاضلاب و وافور کارتن خواب ها و معتادان چرخ می زند. عمده کودکان حاشیه