در هفته ای که گذشت، دولت لایحه بودجه را تقدیم مجلس کرد تا بحث و تصویب آن توسط نمایندگان مردم شروع شود و طبیعتا موارد متعددی از این لایحه مورد توجه مردم نیز قرار گرفت و بخش هایی از آن وارد گفت وگوهای روزانه مردم شد. نکات مختلفی از این لایحه توجه ها را به خود جلب کرد ولی یکی از مواردی که بیشتر از همه و حتی چند برابر نکات دیگر لایحه، بحث و اظهار نظر را باعث شد، عوارض خروجی مسافرین برای نوبت های اول و بعدی بود. دلیلی را هم که دولت برای این افزایش اعلام کرد، واریز مبالغ دریافت شده به حسابی مشخص برای مصرف در سازمان میراث فرهنگی و گردشگری است. طیف مخالفینی که در این مورد در فضای واقعی و مجازی دیدم آنقدر متنوع و گسترده بود که قطعا توجه به آن ضروری است. آنچه در این میان برای من جالب بود این است که بیشتر کسانی را که مخالف افزایش این عوارض دیدم، هواداران میراث فرهنگی کشور یا حداقل از مدعیان این هواداری اند. یعنی آنهایی که بیشتر از همه نگرانی خود را از تخریب آثار تاریخی و میراث فرهنگی این کشور ابراز می کنند، بیشترین مخالفان افزایش عوارض خروجی هم هستند.

سوالی که برای من پیش می آید این است که اگر بر این اعتقادیم که باید آنچه از میراث این کشور با همه بلاهایی که طی قرون بر آن وارد شده محافظت کرد، هزینه این محافظت باید از کجا بیاید؟ بیشتر جواب هایی که می شنوم دلالت بر این دارد که ما کشوری ثروتمندیم و دولت موظف است از این ثروت برای حفظ این آثار استفاده کند، نه اینکه انتظار داشته باشد که مردم بهای آن را بپردازند. از طرف دیگر بر این موضوع پای می فشرند که از کجا معلوم این پول دریافتی، حتما برای حفظ این میراث صرف شود یا حتی اگر هم در اختیار سازمان میراث فرهنگی قرار گرفت، با تغییرات مدیریتی که شاهد آنیم، به بلیه مدیریتی آن هشت سال کذایی دچار نشود؟ به گمان من اما، اولا اگر معتقدیم دولت ها وقتی پاسخگو خواهند شد که گذران شان به پول مردم بسته باشد و نه مستقل از مردم، اینکه چنین عوارضی گرفته شود و به حساب مشخصی برای مصرف مشخص واریز شود، امکان مطالبه و پرسش مقدار و هزینه کرد را نیز فراهم می کند.

در ثانی اگر اصل بر بی اعتمادی به دولت در مصرف بودجه و درآمد است، در همه جای بودجه می توان همین نگاه را داشت، چرا همین جا که می توان درآمد و هزینه ها را پیگیری کرد، بیشتر از همه موارد دیگر فریادمان بلند شده است؟ حفظ این میراث اگر دغدغه ما است، باید برایش هزینه کنیم. اگر معتقدیم این هزینه نباید از جیب ما پرداخت شود، بگویید از کجا تامینش کنیم؟ پولش را از کجا بیاوریم؟ از نفت؟