گرمای زمستان به خدا دارد درد/ ای برف کجایی که بباری نامرد

داغت به دل چشمه نشسته، برخیز/ گرمای هوا کرده زمین را دلسرد

از قله خشک کوه ها می ترسم/ ای ابر که پشت کوه هایی برگرد

ای فصل زمستان نکند خوابیدی/ بیدار شو از خواب گران ای شبگرد

سرخ است اگرچه روی مان با سیلی/ ای برف بیا که می شود کم کم زرد

در اوج سیاهی زمستان تنها/ ای برف تو روسفیدمان خواهی کرد

چندیست که حال غیرعادی داریم/ بدجور نیاز برف شادی داریم