انتخاب سعد حریری به عنوان نخست وزیر لبنان حاصل توافقی داخلی میان گروه های سیاسی در لبنان بود که پس از دوسال کارشکنی های سعودی و دخالت آشکار این کشور در امورداخلی لبنان طی فرآیندی دموکراتیک و با سازو کارهای حل اختلافات موثر در عرصه سیاسی لبنان انجام شد. این انتخاب به عنوان یک توافق همه جانبه میان گروه های سیاسی لبنان صورت گرفت.

اما تنها یک سال پس از این روند و قرار گرفتن لبنان بر مدار ثبات، مثلث شوم سعودی- صهیونیستی- امریکایی، در یک طراحی توطئه آمیز مشابه آنچه که پیشتر در یمن اجرا کرده بود، تلاش کرد به بهانه دخالت ایران در امور لبنان، نفوذ از دست رفته خود در این کشور را بازیابی کند. پس درتاریخ 4 نوامبر 2017 (13آبان 1396) سعد حریری پس از سفری که بیشتر شبیه به احضار او بود، به عربستان رفت و در اقدامی غیرمنتظره، از ریاض پایتخت این کشور از پست نخست وزیری لبنان استعفا داد. او در متن بیانیه استعفای خود دلیل اصلی اقدامش را «دخالت های ایران» در لبنان و کشورهای عربی اعلام کرد و حزب الله لبنان را عامل ایران و دخالت و تخریب کشورهای عربی عنوان کرد. اما چرا امریکا و عربستان دست به این بازی و پلان مشترک در منطقه زدند؟ پس از اینکه طرح فروپاشی سوریه و عراق شکست خورد و طرح صهیونیستی استقلال اقلیم کردستان عراق هم نقش بر آب شد، ناظران منطقه ای و همچنین تل آویو و واشنگتن بر نقش محوری مقاومت در منطقه صحه گذاشته و آن را واقعیتی که نمی توان انکار کرد، دانستند و تاکید کردند، این روند منجر به افزایش نفوذ و حضور موثر ایران در رقابت های سیاسی منطقه ای شده است. دریافتن این واقعیت بزرگ، سبب روان پریشی وآشفتگی امریکا و اسرائیل و عربستان شد. ضمن اینکه همکاری و همسویی راهبردی روسیه، ایران، عراق، سوریه، ترکیه و گروه های مقاومت، ژئوپلتیک منطقه خاورمیانه را به ضرر امریکا بر هم زده است آنها که اغلب مهره های خود را سوزانده و توطئه های خود را شکست خورده می بینند، به ناچار به دنبال مهره ای چون حریری بودند تا کاری را که تکفیری ها و سپس بارزانی نتوانستند انجام دهند، از طریق او و از خاک لبنان صورت دهند.