حجم وسیع کشتار مردم عادی و بویژه محصلان و کودکان در امواج تروریست های داخلی طی سال های اخیر در امریکا به نقطه ای رسیده که حتی سوال بسیار ضروری و مهم «چرا این بساط را جمع نمی کنیم؟» تازگی اش را ازدست داده است.

امروز هر پدر و مادر امریکایی در جامعه بی مهار کشورش نگران سرنوشت فرزندان خود هستند و مطمئن نیستند که آنها غروب به خانه برمی گردند و بیم آن را دارند که دیوانه ای به مدرسه آنها ورود کرده و آتش را به روی بچه ها گشوده و جوی خون تازه ای را به راه انداخته باشد. این کل جامعه امریکا است که در اسارت موافقان قانون «آزادی حمل سلاح توسط مردم عادی» قرار دارد و بواقع جنایتکاران حق تعیین سرنوشت دیگران را در دست گرفته اند.