پرده اول: پدر به دنبال نمایشی است تا فرزند خردسالش، به دور از هیاهوهای بیهوده شهری، فارغ از خیال آلوده تهران یا جنجال ها و نزاع ها بر سر دو لقمه نان، ساعتی را در کودکی خود سپری کند. چشم هایش رنگ و شادی ببیند و گوش هایش نوای دلنشین موسیقی کودکانه ای. در میان چند سایت فروش بلیت نمایش چشمش به نمایشی می افتد که از داستان سه بزغاله و گرگ بدجنس می گوید. شنگول و منگول و حبه انگور در میان تمام آن واژه های دیگر، یعنی نام نویسنده و کارگردان و بازیگران و... خودنمایی می کند. پدر سرخوش از داستان محبوب کودکی اش و آگاه به پاستوریزه بودن محصول روی صحنه کودک را رهسپار نمایش می کند: نتیجه اما چیز دیگری است.