به شهر رنگ پاشیده اند بی واسطه. بهار، واسطه نمی خواهد. ناگهان می رسد و قبل از آمدنش رنگ ها را پیشقراول می فرستد. پرچم های سبز و قرمزند انگار که برافراشته شده اند. شادیم یا نه، فرقی نمی کند. خودمان را می بینیم که در جمعیت گم شده ایم. یکی از آنها. در انتظار بهاریم؟ همیشه بوده ایم. حالا هم هستیم لابد. بگذار بهار بیاید و سبزمان کند.