پس از انقلاب صنعتی به تدریج رابطه فرد با کارفرما/دولت نقش اصلی و پررنگی به خود گرفت. فرد خدمات اصلی مورد نیاز خود را از کارفرما/دولت دریافت کرد و خود را تنها وابسته و پاسخ گو به او یافت. از سوی دیگر «آزادی» که ابتدا مفهوم مهمی در اقتصاد لیبرالی داشت، به عرصه زندگی خصوصی افراد راه یافت. در این تعریف اومانیستی از آزادی، «حریم خصوصی» مانند عرصه ای مقدس شکل گرفت که دیگران به رعایت آن ملزم شدند و دولت پاسدار این حریم شد. در واقع انسان مدرن از قید هرگونه مداخله دیگران از جمله پدر و مادر و همسایه و... در زندگی فردی خود «آزاد» شد. به عبارت دیگر آزادی در تنهایی او معنی پیدا کرد. وقتی این ارتباطات انسانی