آن روز که سرکلاس «دفتر مطالعات و برنامه ریزی رسانه» این جمله را گفتید چه می دانستیم که ما نیز گرفتارش می شویم: «من هر روز صبح عاشق می شوم و هر شب فارغ». الان هر روز صبح عاشق می شوم و با ده ها سوژه و انگیزه برای نوشتن زودتر از بقیه در تحریریه حاضر می شوم و شامگاه فارغ از آن عشق در جست وجوی مفری می گردم که شاید شغلی دیگر بجویم چرا که به قول «جتبرگ» در سریال «لبه تاریکی»، «دانستن مردن است.»

بارها وقتی شیطنت می کردیم، چه سر کلاس و چه جای دیگر، وقتی می پرسیدیم «پس رسالت روزنامه نگاری چه می شود؟» می گفتید: «بعد از رسالت مجیدیه است...» و بعد همان خنده های معروف. این گونه به ما آموختید که شاید از نگاه درون «جامعه» تا «انتخاب» فرسنگ ها فاصله باشد اما وظیفه اصلی ما آن است که گابریل گارسیا مارکز گفت «زنده ام که روایت کنم»: همین.