ناصر چشم آذر در حوزه موسیقی فیلم کارهای درخشانی از خود به جای گذاشت و به اعتقاد من در این عرصه با آثار خود ایفاگر نقش مهمی بود. هرچند او در سال های اخیر کمتر فعالیت می کرد اما همیشه در عرصه موسیقی نامی معتبر محسوب می شد و در دوره های مختلف با ساخت موسیقی فیلم توانایی خود در این عرصه را بروز و ظهور می داد که نمونه های این آثار از «هامون» گرفته تا آثار پوراحمد و دیگران قابل تحسین و احترام است. اگر چه او طی سال های اول انقلاب کم کار شده بود اما کم کم فعالیت خود را از سر گرفت و با آثاری که خلق کرد نام خود را در ذهن و قلب ایرانی ها دوباره تثبیت کرد و با همین یادگارها همیشه در یاد مردم باقی خواهد ماند همان طور که همیشه رفیق اشک ها و لبخندهای مردم بود. از آثار پرطرفدار ایشان در عرصه موسیقی فیلم به عنوان نمونه می توان به «خواهران غریب» اشاره کرد. فیلمی تحسین برانگیز با موسیقی بسیار خوب که بعد گذشت سال ها همچنان این ملودی زنده است و بسیاری آن را از بر دارند. من به عنوان یک نوازنده و آهنگساز برای تبریک به مادر، این آهنگ را بسیار عالی می دانم و گاه هم این آهنگ را با پیانو زدم و روز مادر را این گونه به مادرم تبریک گفتم. نه تنها این آهنگ بلکه موزیک های دیگری که او برای فیلم «هامون»، «شب های تهران» و... ساخت وقتی شنیده می شوند، ناخودآگاه تکه ها و اپیزودهایی از تصاویر آن فیلم ها در ذهن مخاطبی که این آثار را دیده، نقش می بندد. به اعتقاد من این ناشی از اثر گذاری آهنگ های اوست. چشم آذر با سینماگر ان مهمی کار کرد و موسیقی هایی که ساخت، عیار فیلم ها را بالاتر برد. به استناد آهنگسازی هایش برای فیلم ها می توان گفت او در خلق موسیقی متن فیلم نگاهی خلاق تر از کارگردان ها داشت. او با آهنگ های ساده، صمیمی و خلاق توانست در حافظه جمعی ایرانی ها جای گیرد؛ من معتقدم او عباس کیارستمی موسیقی ایران بود. فقدان او تلخ و غم انگیز است.