امام در مصرف برق بسیار صرفه جویی می کردند. در اتاق اندرونی که ‎ ‎ محل استراحت و مطالعۀ ایشان بود سه لامپ وجود داشت؛ یک لامپ ‎ ‎ مهتابی، یک لامپ صد وات و یک چراغ بسیار کوچک 15وات. وقتی امام ‎ ‎ قرآن تلاوت و یا گزارش های مختلف را مطالعه می کردند دو چراغ مهتابی و ‎ ‎ صد وات روشن بود، ولی وقتی که مطالعه و تلاوت ایشان قطع می شد ‎ ‎ علیرغم کهولت سنی که داشتند و برخاستن برایشان مشکل بود، خودشان از ‎ ‎ جا برمی خاستند و لامپ را خاموش می کردند و فقط از نور مهتابی استفاده ‎ ‎ می نمودند. آنگاه که به نماز می ایستادند نیازی به مهتابی هم احساس ‎ ‎ نمی کردند و فقط چراغ کوچک را در حدی که نور ضعیفی در اتاق باشد ‎ ‎ روشن نگه می داشتند.

(کتاب آینه حسن، حجت الاسلام والمسلمین رحیمیان، صفحه 96)