الیوم دهمین روز از ماه مبارک رمضان است که توفیق روزه داریم. دیروز دم افطار دیدیم خرما بر سر سفره نبود. به چای اکتفا کرده نان و پنیر مختصر میل فرموده به تلاوت کلام ا... نشستیم. من بعد ذلک خشایار را احضار کرده مقادیری نقود پرشالش گذاشته امر فرمودیم برود خرما ابتیاع کند. اذن طلبیده مرخص شد. لختی بعد مراجعت فرموده، دست خالی!

فرمودیم: خرما چه شد؟

عارض شد: با مقدار پولی که داده بودید یک مشت خرما بیشتر نمی شد، ابتیاع کرده، دیدیم برای خشایار؛ مباشر قبله عالم افت دارد منصرف گشته مراجعت فرمودیم.

فوق النهایه متعجب گشته، فرمودیم همین هفته پیش با لباس مبدل به زیر بازارچه رفته بودیم که از احوالات رعیت آگاه باشیم با همین مبلغ یک کیلو تازه اش را ابتیاع کردیم. در این یک هفته چه رفته است بر سر ممالک محروسه که اینچنین گرانی بر سفره رعیت پنجه افکنده است؟ عرض کرد: گویا از قیمت دالر خبر ندارید تصدق؟ فرمودیم: مزخرف چرا می گویی خرمای تولید وطن را چه به دالر؟

عرض کرد: چه نشسته اید که نفس بخواهی بکشی به دالر مربوط است. یاد از سفر عهد شبابمان به یکی از بلاد خارجه اسلامی کردیم که خدمتکارمان که در آنجا اموراتمان را رتق و فتق می کرد می گفت در این مملکت، رمضان که می شود، دکاکین و بقالان اغذیه و طعام خلق ا... را مبلغ پایین می آورند تا هم عمل خیری کرده باشند و هم آن طبقه از رعیت که فراخ دست نیستند راحت بتوانند سحر و افطاری تیار کنند. خود رزاقش فرموده که بر همدیگر رحم و مروت داشته باشید که بر شما در قیامت رحم و مروت داشته باشم. قید خرما را زده فرمودیم به جهت همدردی با رعیت نجیب و قانع ممالک محروسه مدتی را با خرما افطار نمی کنیم. آسمان که به زمین نمی آید، خشایار را مرخص فرموده دعا کردیم خداوند متعال به حق این ماه عزیز قدری رحم و مروت خلایق را در این ماه بر یکدیگر بیشتر بگرداند. الهی آمین...