بیشتر از یک هفته از حضورم به عنوان کتابدار یک کتابخانه در یکی از شهرستان های محروم کشور نمی گذشت، هوای گرم و شرجی، دوری از خانواده، فرهنگ، آداب و رسوم و حتی گویش متفاوت، معضلاتی بودند که بیشتر از همه چیز مرا می آزردند.

در تمام طول این هفته یک پسر کوچولوی تقریبا هشت ساله که بعد فهمیدم نامش رضاست، دقیقا ساعات پنج و شش عصر دور و بر کتابخانه پیدایش می شد و انگار برای به هم ریختن نظم و سکوت کتابخانه و ایجاد سروصدا و شیطنت کردن با خودش شرط بندی کرده باشد، یکباره شروع می کرد به جیغ و داد و به هم ریختن روزنامه های داخل قفسه و پا به فرار می گذاشت. با این که همکارم گاهی اوقات با عصبانیت از کتابخانه