برخورد دستگاه قضایی یا نیروی انتظامی با مساله بدحجابی تاکنون مثمرثمر نبوده است. هر نوع برخورد خشن و تندی که با بدحجابی صورت گرفت، نتوانست نظر متولیان آن را نیز تامین کند. بنابراین اقدامات فرهنگی و آموزشی در این زمینه باید جایگزین برخوردهای خشن و کیفری شود. حتی لازم نیست که بدحجابی را به مساله اصلی کشور تبدیل کنیم و بودجه عظیمی برای آن کنار بگذاریم. اینکه نیروهای دولتی و حاکمیتی را برای مساله بدحجابی بسیج کنیم، در شرایطی که مشکلات عدیده اقتصادی، سیاسی و سیاست خارجی اولویت بیشتری دارد، اقدام درستی نیست. حوزه های علمیه، دانشگاه ها و آموزش و پرورش باید به فرهنگ سازی در مورد حجاب ادامه دهند و در همین حد کافی است. اینکه بودجه زیادی برای این کار خرج کنیم، نه تنها گرهی از مشکل باز نمی کند بلکه باعث اعتراض در جامعه نیز خواهد بود.

مهم این است که دستگاه قضایی و نیروی انتظامی خود را از این مساله کنار بکشند و موضوع را به دستگاه های تبلیغاتی واگذار کنند. نباید فراموش کرد که گستردگی اقدامات خشن در کشور ممکن است فضای اعتراضی را در جامعه به وجود آورد. چنان که تاکنون نیز شاهد اعتراض هایی در این رابطه بوده ایم. نباید بگذاریم که چنین مسائلی به تقابل با حکومت کشیده شود. برخی رفتارهای نسنجیده ممکن است چنین پیامدهای ناگواری داشته باشد و به کشور هزینه تحمیل می کند. حاکمیت باید موضوع را از دستور کار خود خارج کرده و به مسائل مهم تر بپردازد. مشکلات کلان و مهمی در کشور وجود دارد که باید به آنها رسیدگی شود. رسیدگی به مفاسد اقتصادی و بحران ارزی در کشور اولویت دارد. دغدغه حاکمیت باید حل این مسائل در کشور باشد. مردم خودشان دغدغه دارند و به تبلیغات فرهنگی نیز می پردازند. تبلیغات فرهنگی در زمینه بدحجابی باید توسط نهادهای غیرحکومتی پیگیری شود. علما و روحانیون نیز از دیرباز وظیفه امر به معروف و نهی از منکر خویش را انجام می دادند. همچنین زنانی که دغدغه حجاب دارند می توانند ان جی او تشکیل داده و به تبلیغ حجاب بپردازند. این نوع از فرهنگ سازی بسیار موثر تر از روش های قضایی و خشن در برخورد با مشکل بدحجابی است.