مویدی یک خاطره شیرین دیگر هم دارد که البته به یکی از معروف ترین عکس هایش هم گره خورده است. او در این باره می گوید: «خاطره ای دیگر هم دارم از دنبال کردن صدای تیر در منطقه نارمک. وقتی این صدا را می شنیدم می دانستم آزاده ای را به سمت خانه اش می برند. آن روز هم دیدم با ماشین آزاده ای را می بردند و من با موتور به دنبالشان رفتم. به در خانه او که رسیدم شروع به عکاسی کردم.» او ادامه می دهد: «همین طور که در حال عکاسی بودم یک نفر لباسم را گرفت و مرا به داخل خانه پرت کرد و در را بست. ماجرا این طور بود که فرزند این خانواده مفقودالاثر بود، ناگهان شب قبل گفته بودند فرزندتان اسیر شده بوده و فردا می آید. حالا من در این شرایط وارد این خانه شده بودم و عکس می گرفتم. در این عکس دو خواهر و مادر این آزاده او را در آغوش گرفته اند و با گریه بوسه بارانش می کنند. این عکس در یک جشنواره هم بزرگ چاپ شد و وزیر فرهنگ وقت فرانسه در مقابلش ایستاده و گریه کرده است.»