از نخستین کسانی که در برابر فلسفه هگل زبان به اعتراض گشود کی یر که گور از فیلسوفان اگزیستانسیالیسم بود. او در برابر فلسفه نظری آنگونه که در ایده باوری مطلق باز نموده می شد موضع گرفت. به نظر کی یر که گور: «فلسفه هگل جایی برای فرد هستی مند نمی گذاشت و تنها کاری که می کرد این بود که او را به شیوه ای شگفت کلیت می بخشید و آنچه نمی توانست کلیت یابد بی اهمیت شمرده می شد و از چشم می افتاد، حال آنکه در حقیقت مهم ترین و معنادارترین چیز همین است. فرورفتن در کلیت یا غرقه کردن خود در آن، خواه این کلیت دولت باشد یا اندیشه جهان گستر، چیزی جز رهاکردن مسئولیت شخص و هستی اصیل نیست. چراکه هستی داشتن به معنای تحقق بخشیدن به خویش از راه گزینش آزادانه میان گزینه ها با در گرو نهادن خویش است.