آیت الله «سیدموسی شبیری زنجانی» نقل می کند: من این قضیه را از آقای واله، از منبری های متقی مشهد شنیدم. او می گفت: بعضی از کتاب فروش ها با مرحوم حاج میرزاعلی محدث زاده [فرزند مرحوم شیخ عباس قمی] قرار گذاشته بودند که بعضی از نواقص مفاتیح را تکمیل کنند. (در ذهنم هست که آقای واله، کتاب «مفاتیح الجنان» را می گفت، ولی از شخص دیگری شنیدم که کتاب «منتهی الآمال» را گفت).

برای مثال اگر شعری نوشته شده، ولی اسم شاعرش ذکر نشده است، اسم شاعر ذکر شود یا اگر در جایی گفته: «برای این مطلب به اقبال رجوع شود»، همان جا دعا نقل شود تا نیازی به مراجعه نباشد؛ چون همۀ اشخاص به این کتاب ها دسترسی ندارند. آقای حاج میرزاعلی محدث زاده هم قبول کرد.

حاج میرزاعلی شب، خواب پدرش را می بیند. مرحوم شیخ عباس قمی به وی می گوید: این کار را نکن؛ من عمدا این کار را کرده ام. اینکه من اسم آن شاعر را ذکر نکردم و فقط به نقل شعر بسنده کردم، بدان جهت بود که شعرش خوب بود، ولی شاعر، درویش و صوفی یا منحرف بود. خوب بودن شعر، مصحح(مجوز) این نیست که از شاعر ترویج کنم؛ لذا عمدا نخواستم اسم شاعر مطرح شود. علت نقل نکردن کامل آن دعاها هم این است که صاحبان کتب دعا، برگردن ما حق دارند و باید حقوق آنها محفوظ بماند. من حس کردم اگر این کتاب منتشر شود، ممکن است آن کتب ادعیه به انزوا کشیده شود و کم کم منسوخ شوند. لذا عمدا این کار را کردم تا اگر کسی دسترسی داشت، به آن کتب مراجعه کند.

آقای شبیری زنجانی می افزاید: علت اینکه کتاب های مرحوم شیخ عباس قمی شیوع پیدا کرده است، اخلاص ایشان و مراعات کردن این نکات است (رضوان الله علیه).