بدون در نظر گرفتن باورها، گفته ها، نوشته ها و فضای کلی سینمای ایران، سخت بتوان در مورد «سرخ پوست»، دومین ساخته بلند سینمایی نیما جاویدی، نوشت یا آن را قضاوت کرد. این موضوع صرفا تکرار یک امر بدیهی نیست که در مورد همه تولیدات سینمایی در سراسر ادوار و همه جای جهان صدق می کند که اشاره به همه آن چیزهایی است که انگار به «سرخ پوست»، ورای کوشش بسیار جاه طلبانه اش سر و شکل می دهند. در نوشته های انتقادی، گزارش ها، یادداشت ها و کم و بیش همه آن چیزهایی که در طول چند ساله اخیر در مورد «ملبورن» (1392) و حال این فیلم نوشته و گفته شده، سلسله ای از واژگان و اصطلاحات تکرار شده اند؛ از تقلید از فرهادی (صفتی که