اگر تلاقی هنر و عشق به آفرینش را فصل مشترک تمام صنایع دستی ها بدانیم، هرآنچه را که با هدایت دست ها تبدیل به زیبایی و هنر می شوند می توان صنایع دستی دانست. مادرانی در سرزمینمان هستند که یک درد مشترک دارند و یک آرزوی مشترک. آنها مادر کودکان مبتلا به سرطان هستند و فقط می خواهند سلامتی فرزندانشان را ببینند. این آرزو برای آنها در موسسه حمایت از کودکان مبتلا به سرطان محک با هنر و ساختن صنایع دستی که بیشتر آنها تسبیح و دستبندهای مهره ای هستند همراه شده است.

در روز ملی صنایع دستی، قصه متفاوت صنایع دستی های ساخته شده از درد و آرزو را روایت می کنیم. ساخت این صنایع دستی با مشارکت مادران در اقامتگاه محک ساخته و خرید آنها توسط نیکوکاران به نیت تامین هزینه های دارو و درمان فرزندان محک بهانه ای زیبا برای تداوم ساخت آنهاست. اما از اصلی ترین دلایل این اقدام این است که پس از گذران دوران درمان، زندگی خانواده بایستی به جریان عادی برگردد و خانواده ها نه تنها باید روزهای سخت را فراموش کنند، بلکه باید بتوانند باکیفیت تر از گذشته به زندگی ادامه دهند. در این گذر مادر خانواده می تواند با آموختن مهارتی جدید احساس بهتری داشته باشد.

آموزش صنایع دستی (ساخت تسبیح و دستبندهای تزئینی) به خانواده های کودکان مبتلا به سرطان از چند نگاه دیگر نیز حائز اهمیت است. از یک سو از منظر هنردرمانی؛ آموزش هنر، درک و خلق آن می تواند نشاط، عزت نفس و آگاهی شخص را افزایش دهد و بهبود روحیه خانواده را در پی داشته باشد. از سویی دیگر جلب مشارکت خانواده در ساخت محصولاتی که توسط نیکوکاران مورد حمایت قرار می گیرد و بخشی از هزینه های دارو و درمان کودکان مبتلا به سرطان را تامین می کند باعث می شود که خانواده خود را در تامین هزینه های درمان فرزندش و دیگر فرزندان محک سهیم بداند و در نتیجه نقش خانواده در شرایط سخت به طور کامل حذف نشود.

همچنین همان طور که گفته شد، محک در راستای توانمند سازی خانواده ها، سعی در مهارت آموزی به آنها دارد تا کیفیت زندگی شان را ارتقا دهد. در موسسه خیریه محک تلاش می شود تا این مفهوم نهادینه شود که سرطان تنها یک بیماری است که قابل درمان است و تمام اعضای خانواده می توانند با انگیزه و امید با این بیماری مبارزه کنند.