حق بر سلامت در میان حقوق بشر جایگاه ویژه ای دارد؛ زیرا از یک طرف با حق حیات، بهداشت و حق بر محیط زیست سالم و از طرف دیگر با حق تامین اجتماعی و حقوق اقتصادی و فرهنگی مرتبط است. تامین این حق نقطه آغازی برای مطالبه و برخورداری از سایر حقوق بشری است؛ چراکه سلامتی، محور توسعه در جوامع است و تا زمانی که افراد به لحاظ جسمی، روحی و اجتماعی سالم نباشند، به دنبال رشد فردی و توسعه اجتماع نخواهند بود و محرومیت از سلامتی روند سالم و پوینده زندگی اجتماعی را مختل می کند و به همین دلیل توسعه سلامت محور باید در دستور کار دولت ها قرار بگیرد. سازمان بهداشت جهانی با نگرش بهزیستی، سلامتی را به عنوان حالت آسودگی