درست در روز عید فطر امسال، درحالی که مسلمانان ساکن سوئد در مسجدی در استکهلم مشغول اقامه نماز عید بودند، دو فرد هتاک با مجوزی که از سوی پلیس و نهادهای امنیتی این کشور اروپایی دریافت کرده بودند به ساحت مقدس قرآن کریم هتک حرمت نموده و یک جلد از کتاب آسمانی و مقدس مسلمانان را در مقابل مسجد (در سایه صیانت پلیس) به آتش کشیدند. مقامات سوئدی مدعی هستند هنوز طبق اصل موهوم«آزادی بیان»، نمی توانند از اعطای مجوز قرآن سوزی به کسانی که تقاضای این عمل وقیحانه را دارند خودداری کنند! به عبارت بهتر، سوئدی ها سال هاست از خلا قانونی در این خصوص سخن می گویند تا به این بهانه بتوانند اسلام هراسی و قرآن ستیزی سیستماتیک خود را توجیه کنند.

سال گذشته میلادی، مقامات سوئدی صرفا به دلیل ترس از واکنش گسترده مسلمانان، از تمدید مجوز اقامت «سلوان مومیکا» فرد هتاک به قرآن کریم امتناع کرده و دستور اخراج وی را صادر کردند. بااین حال بسیاری از گروه های اسلامی در سوئد به درستی معتقد بودند تا زمانی که اراده ای واقعی از سوی دولت و نهادهای امنیتی این کشور در مواجهه با اسلام هراسی صورت نگیرد، چنین اقداماتی راضی کننده نیست.متعاقبا، مباحث زیادی در خصوص چرایی اعطای مجوز دستگاه های امنیتی سوئد به قرآن ستیزان جهت انجام نیت پلید آن ها در مقابل اماکن مرتبط با مسلمانان صورت گرفت. برخی مقامات دولتی و پارلمانی سوئد مدعی هستند که اساسا در این کشور اروپایی هیچ قانونی وجود ندارد که به طور خاص سوزاندن یا هتک حرمت قرآن یا کتاب های مقدس سایر ادیان را ممنوع کند و در مقابل، آمده است که سوئد باید از آزادی بیان افراد حمایت کند! نکته حائز اهمیت اینکه دریکی از بندهای قانون اساسی سوئد صراحتا آمده است : «تحریک گروه هایی از مردم بر اساس نژاد، قومیت و مذهب ممنوع است.»

بااین حال مقامات سوئدی در توجیهاتی که به لحاظ عرفی و حقوقی مضحکانه به نظر می رسد، می گویند سوزاندن قرآن ، توهین به دین اسلام است نه پیروان آن! این توجیه وقیحانه حتی از سوی برخی محافل حقوقی در سوئد نیز به چالش کشیده شد.همان گونه که مسجل است، اراده ای در دستگاه امنیتی سوئد وجود دارد که وفق آن، حتی قوانین مصرح در اسناد رسمی این کشور نیز با هدف توجیه اسلام ستیزی زیر پا گذاشته می شود.اکنون با گذشت مدت زمانی نسبتا طولانی از آخرین قرآن سوزی شکل گرفته در سال 2023 میلادی، بار دیگر سوئدی ها در این خصوص پیش قدم شده اند تا بلکه بتوانند به ماموریت خود در زمین موساد جامه عمل بپوشانند.

رمزگشایی از چرایی اقدام سوئدی ها در برهه کنونی اصلا دشوار نیست. این اقدام دقیقا زمانی صورت می گیرد که رژیم اشغالگر قدس بابت شکست دررسیدن به اهداف خود در جنگ غزه زیر فشار بوده و در مقابل، افکار عمومی دنیا نیز با تمرکز بر آنچه در فلسطین می گذرد، به سخت ترین نحو ممکن جنایات رژیم کودک کش صهیونیستی را محکوم می کنند. در چنین شرایطی سوئدی ها با همراهی و هدایت موساد تصمیم گرفته اند ماجرای قرآن سوزی را تبدیل به یک موضوع جنجالی در تقابل با جهان اسلام کنند تا به این وسیله، تمرکزگرایی مطلق افکار عمومی جهان اسلام بر جنایات صهیونیست ها را تبدیل به نوعی تمرکزگرایی نسبی کرده و خود را به سپر بلای نتانیاهو و گالانت مبدل سازند. هرچند سوئدی ها در این ماموریت شکست خواهند خورد، اما عواقب بازی خود در زمین رژیم منفور صهیونیستی و فراتر از آن، تبعات توهین به آخرین و کامل ترین کتاب آسمانی و مقدس انسان های آزاده جهان را مشاهده خواهند کرد.اصرار سوئدی ها بر تقابل با مسلمانان و قرآن کریم ، بیانگر انحلال جامعه چند فرهنگی در این کشور و گذار آن به دورانی تاریک است. پیوستگی با رژیم اشغالگر قدس، بدترین خطای محاسباتی و راهبردی سوئدی هاست که گویا سال هاست در حوزه سیاست خارجی این کشور تبدیل به یک دستورالعمل غیر اعلامی اما ملموس شده است.

نگرانی غرب از رشد جریانات اسلام‎گرای واقعی و انطباق آموزه های فکری اسلام با فطرت بشری، دلیل استقبال کشورهای اروپایی از اسلام ستیزی سیستماتیک است. ازاین رو این کشورها با هدف مقابله با اسلام و کنترل احزاب افراط گرای خود، احزاب،گروه ها و افراد اسلام ستیز و افراطی را جزءجریانات رسمی قدرت در کشورهای خود کردند، اما واقعیت امر این است که همیشه انجام و آغاز یک بازی به معنای به فرجام رساندن آن نیست. قطعا دستگاه های امنیتی سوئد و کشورهای اسکاندیناوی و حتی کشورهای اروپایی که به جریانات اسلام ستیز بهای زیادی دادند، به آن ها وزن سیاسی و وزن اجتماعی داده و می دهند، از بومرنگ این شرارت ها در امان نخواهند ماند و شاهد آسیب های آنان به امنیت خود خواهند بود. این جریان ها خصلتشان به گونه ای است که حتی اگر در قدرت قرار بگیرند و اگر به ادعای مقامات امنیتی غرب کنترل شوند، باز درنهایت شرارت خود را خواهند داشت و به زودی کشورهایی که اکنون قرآن ستیزی را نماد آزادی بیان می دانند، متوجه این خطای دیدگاه و خطای محاسباتی خودشان خواهند شد.

همان گونه که تاکید شد، در این معادله نمی توان نقش موساد را نادیده انگاشت. هم زمانی این اقدام وقیحانه با شکست های میدانی و فرامتنی رژیم اشغالگر و کودک کش صهیونیستی در غزه ، به وضوح نقش موساد را در کارگردانی و مدیریت این حرکت هتاکانه مسجل می سازد. اگر سال گذشته، رژیم اشغالگر قدس برای تمرکززدایی از بحران های داخلی و اعتراضات اراضی اشغالی دست به چنین اقدام مشترکی با نهادهای مربوطه در سوئد زد، اکنون چنین اقدامی را با هدف تمرکززدایی افکار عمومی جهان از شکست مطلق صهیونیست ها در جنگ صورت می دهد. در این میان، بازی دولت و نهادهای امنیتی سوئد در زمین تل آویو غیرقابل توجیه و تاسف آور است. طی سال های اخیر عقلانیت، جایگاه خود را در سیاست خارجی و حتی سیاست گذاری امنیتی سوئد ازدست داده و این کشور، دیگر مصداق یک جامعه چند فرهنگی و پویا محسوب نمی شود. فراتر از آن، سوئد با عضویت خود در پیمان آتلانتیک شمالی (ناتو) نشان داد که بازی در زمین آمریکا و رژیم اشغالگر قدس را تبدیل به یک راهبرد امنیتی کلان ساخته و این بدترین خطایی است که یک کشور می تواند مرتکب شود.