نشریه قرآنی کوثر
پیاپی 3 (زمستان 1380)

در اولین نوشتار پیرامون سوره نور به بیان علوم و معارف قرانی پرداختیم و اینک بخش دیگری از این تفسیر را تقدیم می دارم. اولین آیه شریفه این سوره مبارک عبارت است از: «سورة انزلنها و فرضنها آیات بینات لعلکم تذکرون». این سوره ای است که آن را فرو فرستادیم، و عمل به آن را واجب نمودیم و در آن آیات روشنی نازل کردیم، شاید شما متذکر شوید.

در شماره های گذشته مطالبی را پیرامون نقش جاودانه قرآن و فرهنگ سازی و فضاسازی آن در معماری و سایر جلوه های هنری و زبان و ادب فارسی بر ایران و اصفهان با هم مرور کردیم. اکنون پیشینه اصفهان در عهد انبیاء و ائمه اطهار (علیهم السلام) را با هم مرور کرده و زاویه دیگری را از حیث آماده سازی و بسترسازی اصفهان برای پذیرش هرچه بهتر نقش قرآن مطرح می نمائیم.

با وجود حرکت های مسموم و سرمایه گذاری های متعدد و مستر معاندان اسلام و با وجود وسایل ارتباط جمعی فراوان (که البته اکثرا در اختیار دنیای غرب و اروپا است) جوسازی وسیع جهت محو آثار ارزنده دین اسلام و قرآن حاکم بوده و می باشد. به ویژه پس از انقلاب رنسانس و افراط گری معاندانة بعضی از متفکران، مبنی بر اینکه، دین بازدارنده دانش در مسیر سریع رشد است؛ علاوه بر این موضوع، عناد و دشمنی سیاستمداران غربی و پیدا کردن بهانه و بستر مناسب برای جوسازی علیه دین مبین اسلام، ایجاب می کند که از همان دیار غرب روشنگری افراد متعهد و دانشمند، این تفکر غلط و توطئه را بر هم زنند، و بی پایه بودن آن را برملا سازند!

در سال 1304 هجری شمسی در شهر اصفهان در محله چهارسوق شیرازی ها در نزدیکی مسجد آیة الله آقا میرزا هاشم چهارسوقی در بیت میرزا علی آقا شور و شعفی برپابود چرا که خداوند فرزند پسری به میرزا علی آقا عطا نموده بود. میرزا علی آقا که عاشق امام عصر حجة ابن الحسن عسگری (ع) بود به عشق حضرت، نام پسرش را مهدی گذاشت و به تربیت او در پرتو قرآن و اهل بیت همت گماشت که سال ها بعد استادی عالیقدر در زمینه قرآن و علوم و معارف قرآنی به جهان تشیع تحویل شد که...