نمی دانم تا حالایک پیچ را بسته اید یا باز کرده اید؟ نمی دانم کدامش سخت تر است؛ بازکردنش یا بستنش؟ نمی دانم بعضی وقت ها، در لحظه ضربه چکش برای کوبیدن میخ، این چکش است که جور میخ را می کشد یا میخ، جور چکش را؟ زندگی همین طور است. نمی دانیم ما جور زندگی را می کشیم یا این زندگی است که دارد جور ما را می کشد؟ روزی می رسد که رفتنی هستیم، نمی دانیم با سونامی می رویم یا با سرطان آن؟ عظیم جوانروح، جور یک سریال خیلی خوب را به دوش کشید. فیلمبرداری او در سریال«مختارنامه» را شاید به جرات بتوان یکی از بهترین فیلمبرداری های سریال بعد از انقلاب دانست. سال59 برای اولین بار با عظیم جوانروح برخورد داشتم. چشمان زیبا و مردانه اش بعد از آن برخورد همیشه در ذهنم ماند. من جزو آدم هایی هستم که به اشخاص، در روزهای مختلف فکر می کنم. به کار افراد در زمان های مختلف فکر می کنم. قضاوتم در مورد«مختارنامه» و فیلمبرداری آن، زمانی که عظیم جوانروح در قید حیات بود، تنها می تواند با واژه «تحسین برانگیز» بیان شود. او در سکانس های داخلی بخش های مختلف سریال در مکان هایی که خود شخصیت «مختار» در قصرش زندگی می کرد، از جهت نورپردازی در اپیزودهای مختلف سریال، هوشمندانه عمل کرد. این کمی بی عدالتی است زمانی که از عوامل سریال «مختارنامه» قدردانی می شد، کمترین توجه به فیلمبردار «مختارنامه» شد، فیلمبرداری که جور اساسی را در این سریال به دوش کشیده بود. حرکت زیبای دوربین با کرین و هد روند کنترل در پلانی که دوربین کاملاعمودی، سواری را می دید و شاید خود سوار «مختار» بود با حرکتی زیبا از پشت این سوار، حرکتی زیبا، سیال و سخت بود. دوربین حرکتی منحنی به سمت آسمان انجام می داد و سپس روبه روی این سوار به سمت زمین فرود می آمد. عظیم جوانروح با نام زیبایش قطعا با روح بزرگش با سریال «مختارنامه» ماندگار شد.