من از سال 1347 که به ایران برگشته و در «بنیاد فرهنگ ایران» - که مرحوم پرویز ناتل خانلری اداره آنجا برعهده داشت و دریچه ای را به روی همه ما گشود- مشغول شدم، با شادروان «کیکاووس جهانداری» آشنا شدم. ایشان، کتابدار بسیار ماهری بود و بین همه دوستان، به عنوان کسی که «کتاب» را چون جواهری می دانست و بزرگ می داشت، شناخته می شد. ایشان از نسل بزرگانی چون احمد تفضلی، ایرج افشار و عباس زریاب خویی که همه با کتاب دمخور بودند، بود و در اصطلاح از «قومی که جمله بر آن بودند»، بود. دیگر آنکه ایشان، در جایگاه یک مترجم بسیار نادر زبان ادبیات آلمانی مطرح بود که جز مطالب ادبی، کتاب های تاریخی مورخان و ایران شناسان آلمانی زبان را هم به فارسی برگردانده بود. به لحاظ شخصیت، جهانداری انسان بسیار شریف و مهربانی بود و بویژه پس از درگذشت تفضلی، مرتب از حالم جویا می شد و حتی به من سر می زد. البته در سال های اخیر، کمتر در جلسات عمومی شرکت می کرد و تنها مصروف امر پژوهش بود؛ گرچه با وجود حالت کمایی که ایشان در ماه گذشته به آن دچار بود، انتظار این خبر را هم داشتیم و هم نداشتیم، اما واقعا از خبر درگذشت ایشان که عمری با عزت زیست، بسیار متاسف و متاثر شدم.

«کیکاووس جهانداری» رئیس سابق کتابخانه مجلس سنا و مدیر بخش منابع خارجی کتابخانه مرکز دایرئ المعارف بزرگ اسلامی، عصر پنجشنبه، در سن 91 سالگی، به دلیل عارضه ریوی در بیمارستان جم در تهران درگذشت. مراسم تشییع وی، ساعت 9 صبح یکشنبه 5 بهمن در مرکز دایرئ المعارف بزرگ اسلامی برگزار خواهد شد.