اگر در عرصه هنر معاصر ایرانی بگردید و بخواهید یک نام تاثیرگذار در پشت صحنه اتفاق های دنیای نمایش، سینما و حتی ادبیات پیدا کنید که سال های سال بدون چشمداشت یا شهرت خاصی، پابرجا مانده و به تاثیرگذاری اش در پشت صحنه اتفاق ها ادامه می دهد، قطعا آن نام نگار اسکندرفر است. مدیر موسسه فرهنگی و هنری کارنامه که در سال های دور مجله «کارنامه» را با همراهی هوشنگ گلشیری منتشر می کرد و در تمام این سال ها با دعوت از چهره هایی مثل عباس کیارستمی، ناصر تقوایی، امیرحسین چهل تن، اصغر فرهادی و... به موسسه اش و آموزش علاقه مندان به حوزه های مختلف هنری، نسل تازه و آگاهی از هنرمندان جوان ایرانی را تربیت کرده. اسکندرفر در حاشیه تمام خبرها و اتفاق های حوزه هنری ایستاده، اما در ریشه تمام این اتفاق ها، کاری مهم و اصلی را انجام می دهد. چهره ای که حضورش برای دنیای هنر مغتنم است و محمد رحمانیان هم، با همین شناخت و درک و بعد از این همه سال فعالیت، تصمیم گرفت تا از او در شب اختتامیه یک جشنواره خصوصی تقدیر کند و اندکی از زحمات این همه سال اسکندرفر تشکر کند. این طور شد که شنبه شب و در پایان هفته تئاتر باران وقتی اهالی تئاتر دور هم جمع شده بودند، رحمانیان نام نگار اسکندرفر را به زبان آورد و با تعریف این ماجرا که بعد از توقیف نشریه «کارنامه» با اسکندرفر آشنا شده درباره حضور پررنگ و مهم این چهره صحبت کرد. بعد از صحبت های رحمانیان هم، اسکندرفر تنها چند جمله کوتاه به زبان آورد و گفت: «خیلی خوشحالم که این موقعیت را داشتم که بتوانم کنار جوان ها کار کنم، من از جوانی شما زندگی می گیرم و احساس زندگی می کنم. دلم می خواهد بگویم که من آدم خوش شانسی هستم که دوستانی نظیر محمد رحمانیان دارم و عباس کیارستمی که روزهاست جایش در زندگی و جهان من خالیست» تا هم هفته تئاتر باران تمام شود و هم نام نگار اسکندرفر و تاثیر مهم این همه سالش در دنیای هنر، خبری کوتاه برای مخابره باشد و برای همه آنهایی که از دنیای واقعی هنر دور هستند و نمی دانند در پشت صحنه چهره هایی ماندگار و اصیل، چارچوب این خانه را محافظت می کنند و برای نسل های آینده مسیری دوست داشتنی باز می کنند.