بررسی ترمیم های گفتاری در زبان فارسی

ترمیم، یکی از پدیده های رایج در مکالمات روزمره همه زبان ها و از جمله زبان فارسی است. ترمیم جایگزینی است برای گفتار تولید شده قبلی که گوینده یا فرد دیگری در گفتگو بیان می کند. مطالعه ترمیم، بخشی از حوزه مکالمه کاوی است که گفتگو های روزمره را در قالب داده های صوتی و تصویری مطالعه می کند. پژوهش حاضر به دنبال مشخص کردن انواع ترمیم ها و جایگاه آنها در توالی نوبت ها در گفتگوهای تلویزیونی زبان فارسی و نیز تعیین بسامد وقوع هر یک از انواع ترمیم ها وآغازگرهای واژگانی و غیرواژگانی همراه آن ها است. یافته های تحقیق نشان داد که به طور کلی، نوبت ها و جایگاه های انواع ترمیم در مصاحبه های تلویزیونی زبان فارسی با آنچه شگلاف و همکاران (1977) در مورد زبان انگلیسی آمریکایی بیان کرده اند یکسان است. در همین راستا بررسی داده های تحقیق نشان داد که استفاده از خودترمیمی خودآغازی نسبت به سایر انواع ترمیم و کاربرد آغازگرهای غیر واژگانی نسبت به آغازگرهای واژگانی ارجحیت دارد. سرانجام در خصوص نقش تعاملی ترمیم مشخص گردید که پایبندی به استفاده از واژگان فارسی، آگاه کردن بینندگان و روشن کردن مطلب برای آن ها، کوتاه کردن بحث به دلیل کمبود وقت و توجه به حساسیت ها و باورهای بینندگان از جمله عوامل برون زبانی است که در مصاحبه های تلویزیونی بر نوع آغاز و اجرای ترمیم تاثیر می گذارد.